Systemen voor machinaal leren die tot doel hebben prestaties te verbeteren, hebben een “menselijk perspectief” nodig bij hun geautomatiseerde besluitvorming. Bovendien moeten ze flexibeler besluiten kunnen nemen, zodat ze zich kunnen aanpassen aan de nuances van specifieke gevallen. Daartegenover staat dat geautomatiseerde systemen hun foute aannames niet kunnen verbergen, waardoor zij eigenlijk eerlijkere beslissingen nemen dan mensen, voor zover deze beslissingen gebaseerd zijn op gegevens die op de juiste manier zijn samengesteld.